Σάββατο 7 Μαΐου 2011

τα εμπόδια της καθημερινότητας

αρχίζω να πιστεύω σοβαρά πως τελικά η καθημερινότητα άσχημη ή όμορφη , αυτή που έχεις
επηρεάζει τα όνειρα ή τουλάχιστον την εκπλήρωσή τους.

πώς θα μπορέσω να δω τον ήλιο σε συννεφιά;
το ίδιο είναι με το να είσαι σε μια παραλία νησιού καλοκαίρι;

και να μου συγχωρέσεις αυτή την απλοϊκή σύγκριση , πιστεύω πως έχει και προεκτάσεις-εφαρμογές πιο βάσιμες, απλά δε μπορώ να τις δω και να στις καταγράψω.

τόσο καιρό πίστευα σαν αμφισβητίας της καθημερινότητας, πως αν θες κάτι το κάνεις με κάθε κόστος... μα τελικά είναι δύσκολο.

πλέον αποτελεί καθήκον μου το να αλλάζω την καθημερινή διάσταση της ζωής μου
ώστε να είναι πιο εφαρμόσιμα τα όνειρά μου, πιο συμβατά.

ή και πάλι όχι

προτιμώ οτιδήποτε κάνω να είναι αληθινό παρά ψεύτικα ωραίο

ίσως κάθε δυσκολία είναι μια ερώτηση του κατά πόσο πιστεύω και στηρίζω τις επιλογές μου

ίσως κάθε ευκολία και κάθε δυσκολία σε καθενός το ταξίδι
αναπαύει και δοκιμάζει τις επιλογές μας








Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Για τις ταμπέλες











































είσαι γεμάτος ταμπέλες από την πρώτη σου ανάσα: "το πιο όμορφο"

στην πορεία έγινες: "ο σπασίκλας" στο σχολείο, και το "καλύτερο παιδί" στη ζωή.

μετά βρήκαν κάτι πιο in : "ευαίσθητος και ρομαντικός".

νοιώθεις πως το οξυγόνο τελειώνει,

θα ήθελες να πετάξεις όλες τις ταμπέλες, να βγεις στο δρόμο και να νοιώσεις τη γιορτή .
να ζήσεις έξω από στερεότυπα χτισμένα σαν τοίχος από άλλους

να σβήσεις κουβέντες προκάτ και να γράψεις ψανά σε άδεια σελίδα.

τοίχος είναι και το μικρό διαμέρισμα στην παραγκούπολή μας'
το εισόδημα των 590 e που σε έχει πείσει πως αυτή η ζωή βγαίνει μόνο με star και alter.

ξέρω πως πέρα από τα όρια αυτής της πόλης αρχίζει ο ανοιχτός ορίζοντας
πέρα από την τεχνιτή στενοκεφαλιά καθαρίζει το τοπίο

γκρέμισε τον τοίχο σου
ή τουλάχιστον ανέβα πάνω του : η θέα θα σε πείσει να τον γκρεμίσεις.





Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ένα είδος σκλαβιάς στην καθημερινότητα




ο τρόπος που γράφεις δείχνει και ποια διαδρομή ακολουθείς

είναι σα να βλέπω μια πόζα του δευτερολέπτου της διαδρομής σου.

χαρούμενες, λυπημένες , ουδέτερες στιγμές
και
βλέπω τα στολίδια σου, το make up(και αν σου ταιριάζει), την υπερβολή σου

και πάω και πέρα από την εικόνα

μπαίνω και πιο μέσα και με στηθοσκόπιο ακούω την καρδιά σου, τους κτύπους της...

και ταξιδεύω μαζί σου....

κάπου ποιο πριν έγραφα για όνειρα

ένα από αυτά είναι να κάνω ένα μεγάλο περιηγητικό ταξίδι στην Ευρώπη και να γράφω εμπειρίες σε ένα δερματόδετο ημερολόγιο με λευκές σελίδες χωρίς σειρές, να κολλάω φωτογραφίες και διάφορες μυρωδιές του Παρισιού, του Δουβλίνου και της Ρώμης.

για αυτό και κάθε φορά που βλέπω πλοίο να σαλπάρει ή αεροπλάνο να απογειώνεται
αφήνω το μυαλό να ταξιδεύει μαζί τους μέχρι εκεί που μπορεί
και μετά λυπημένο να επιστρέφει σε μένα.

όχι πως κάποιος με έχει κλειδώσει μέσα σε ανήλιαγο δωμάτιο
απλά αισθάνομαι πως κάτι μας κρατά εγκλωβισμένους μέσα σε όρια που εμείς θέτουμε και
εκούσια δεν τα ξεπερνάμε. ένα είδος σκλαβιάς μέσα στην καθημερινότητα.




Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Με τα μάτια να νοσταλγούν στο καινούργιο




επιτέλους κάποιος να μου πει ποια είναι η αλήθεια του.

όταν λες "σ' αγαπώ" εννοείς ότι σου καλύπτω κάποιες ανάγκες

όταν πάλι με μισείς κολλάς σε κάτι μεμονωμένα πράγματα της μιζέριας.

σε αυτό το εγχείρημα θα επιχειρήσω μοναχικά μπας και βρω την αλήθεια μου.

όταν ψάχνεις κάτι 2 τινά συμβαίνουν, ή μάλλον 3

- είναι μπροστά σου και δεν το βλέπεις
- δεν ψάχνεις σωστά
- το έχεις βρει αλλά δε σου κάνει....

και το τελευταίο για μένα είναι και το πιο σημαντικό. βλέπεις τις αλήθειες σου , μα δε θες να τις αντιληφτείς: αλλιώς σε φαντάζεσαι στον εικονικό σου χώρο-χρόνο.


ένα άλλο θέμα που προσωπικά με κάνει αλλόκοτο, ετεροβηματίζοντα είναι πως
κάνεις πράγματα για τους λάθους λόγους, έστω και σωστά.
απλά αυτή η κατάσταση είναι καταδικασμένη να αποδειχτεί λάθος. έχει όλα τα φώτα , αλλά είναι άλλο ένα πλοίο που νικήθηκε από τρικυμία.

ε λοιπόν ναι, τις προηγούμενες φορές εδώ μέσα προσπάθησα να προβληθώ. ποιο το κακό αν το καλοσκεφτείς ;;;; κανένα

ε αυτό δεν το ζητάω, κουράστηκα
μοναχικά προσπαθώ να βελτιώσω και να βελτιωθώ
από το γράψιμο, μέχρι τον μικρόκοσμό μου
την εικόνα μου, την πίστη μου